Kronična bubrežna bolest ili kronično bubrežno zatajenje je trajno oštećenje bubrega koje se s vremenom može pogoršati, te dolazi do završnog stadija bolesti. Bubrezi su tada oštećeni i gube sposobnost filtriranja otpadnih proizvoda i tekućine iz krvi. Otpadni proizvodi se mogu nakupiti u pacijentovom tijelu i naštetiti njegovom zdravlju. Završni stadij bubrežne bolesti je stanje kada bubrezi prestanu raditi dovoljno dobro da bi pacijenti mogli preživjeti bez dijalize ili transplantacije bubrega. Dva najčešća uzroka kroničnog bubrežnog zatajenja su dijabetes i visoki krvni tlak, osim njih postoje i drugi problemi s bubrezima koji mogu dovesti do zatajenja, a to su: glomerulonefritis, policistična bolest bubrega, lupusni nefritis i rak bubrega. Do kroničnog bubrežnog zatajenja može doći kod svake osobe, no neki ljudi imaju veće šanse poput onih pacijenata koji već boluju od DM, hipertenzije ili bolesti srca, ako član uže obitelji ima bolest bubrega, ako su pacijenti stariji od 60 godina. Simptomi kroničnog bubrežnog zatajenja uočavaju se tek u 4. ili 5.om stadiju, do tada je asimptomatski. Liječenje se provodi pravilnom prehranom uz ograničen unos natrija i soli, kalija, fosfora, hemodijalizom, peritonejskom dijalizom te transplantacijom bubrega. Transplantacija bubrega smatra se zlatnim standardom kod liječenja kroničnog bubrežnog zatajenja. U ovom cijelom procesu, bitan je multidisciplinaran tim koji se sastoji od liječnika nefrologije, medicinskih sestara, socijalnog radnika, nutricioniste, transplantacijskog tima i pacijenta te njegove obitelji-oni su najvažniji članovi tima.