Akutni apendicitis je najčešća kirurška intraabdominalna bolest. Može nastati u svakoj životnoj dobi. Glavni simptomi apendicitisa su periumbilikalna bol koja se premiješta u desni donji kvadrant abdomena, gubitak teka, mučnina i povraćanje. Zbog česte atipične kliničke slike koja oponaša različita patološka stanja u abdomenu dobio je naziv" kameleon". Apendix može biti različito položen u abdominalnoj šupljini što je važno jer daje različitu kliničku sliku. Dijagnostika se temelji na anamnezi, detaljnom fizikalnom pregledu, laboratorijskim i dijagnostičkim medicinskim aparatima. Fizički pregled je primaran i pri njemu se nalazi palpacijska osjetljivost, rigiditet i povratna osjetljivost najjače izražena u McBurneyevoj točci. U diferencijalnu dijagnostiku dolazi u obzir velik broj bolesti zbog netipičnog položaja apendiksa i sličnosti s drugim bolestima. Akutni apendicitis liječi se hitnom operacijom klasičnom i laparoskopskom metodom. Kasno postavljanje dijagnoze ili odgađanje operacije prate ozbiljne komplikacije od kojih je najčešća infekcija operacijske rane. Uspoređena je učestalost infekcije operacijske rane nakon laparoskopske u odnosu na klasičnu apendektomiju na uzorku od 84 pacijenta (42 operirana laparoskopskom i 42 klasičnom metodom), pod hipotezom da se infekcija kirurške rane rjeđe javlja nakon laparoskopske apendektomije. Vrijednosti su izračunate s obzirom na starost pacijenata posebno po spolu gdje je prosječna starost kod laparoskopske metode veća kod ženskog, a kod klasične veća kod muškog spola (p=0,1376 a t=1,5341). Izračunat je broj pacijenata s infekcijom - 16,67% (veći udio kod muškog spola) i perforacijom - 2,38% (veći udio u ženskog spola) kod laparoskopske metode, te kod klasične s infekcijom - 35,71% (veći udio u muškog spola) i perforacijom - 30,95% (također veći udio u muškog spola) no p>0,05. Usporedbom laparoskopske i klasične metode operiranja s obzirom na perforirani oblik apendicitisa i infekciju operacijske rane utvrđeno je kako postoji statistički značajna razlika u udjelu pojavljivanja infekcije operacijske rane (z= -1,99) i perforacije (z= -3,51) značajno manje kod laparoskopske apendektomije. Budući da je z-test kod perforacije veći od z-testa kod infekcije može se zaključiti da se infekcija češće javlja nakon perforacije. Prosječno trajanje boravka u bolnici statistički je značajno duže kod klasične metode što potvrđuje p<0,05 i z= -5,06. Donešen je zaključak kako je laparoskopska metoda operiranja bolja za pacijenta jer ima mnoge značajne prednosti.